Verrassing!

Het was helemaal mijn weer vandaag. Lekker warm en niet zodat je bijna smelt, lekker zonnetje, en af en toe een windje. Van mij mag het zo het hele jaar door zijn! 

Naar de tuin dus, want ik vermoedde dat er wel bonen te plukken zouden zijn en in de kas wilden de tomaat en de paprika planten vast wel wat water. Maar ik begon maar even met de bakjes die ik neergezet heb voor de egels te vullen met water. Ik weet niet of ze er nog zijn, maar waarom niet? Het is daar toch een el dorado voor oa. egels? Om te beginnen ligt het er vol met hazelnoten. Die vallen in grote getalen naar beneden. En verder mogen ze zoveel slakken eten als ze opkunnen, en als toetje wat sla nemen of een hap snijbiet. 


Ik gaf daarna de kas water en plukte de tomaatjes. 


De kas is bijna ontoegankelijk, maar zolang wij nog sappige rode tomaatjes van ‘m krijgen mag de plant blijven staan. 


En er komen er nog een heleboel aan! 

De bonen zien eruit of hun laatste uur geslagen is: 


Ik verwachtte er niet zo bar veel van en wilde eerst direct bij de tweede rij beginnen, want de eerste rij had de laatste tijd weinig tot geen opbrengst. Maar begon toch maar bij de eerste rij, de ‘platte’ bonen. Toen beleefde ik even een !!WOW!! moment. ‘Het hangt hier helemaal vol!!’ riep ik naar Jan, die niets hoorde want was in de garage de grasmaaier aan het voorbereiden op een ritje over het streepje gras langs het pad. 

We waren een aardig poosje bezig met plukken. 

Jan nam weer de hogere regionen voor zijn rekening. (Zie in het rode cirkeltje). We plukten en plukten … 


En uiteindelijk hadden we dit bijeen geplukt! Een ongekende oogst! 😀 Zeker als de verwachtingen niet zo hoog zijn. 6,7 kilo! 


Links de emmer met de ‘platte’ bonen, de grote verrassing. 

Ik plukte ook nog twee uit hun krachten gegroeide courgettes, die overigens even lekker als kleintjes zijn, plukte véél bloemen, knipte wat basilicum en nam twee kropjes ijsbergsla, voor ze helemaal opgevreten worden door slakken. De buitenste bladeren zagen er al niet uit. Ik ging even op Jan’s trapje staan om een mooi overzichtsportret te maken van deze bijzondere oogst. 



Toen ik voor de de derde keer water ging geven in de kas, zag ik een puntpaprikaatje hangen die me eerder niet was opgevallen. Hij hangt aan een nogal iel plantje dat achter de tomaat staat. En toen keek ik nog maar even beter of ik meer gemist had en inderdaad, toen zag ik de twee paprikaatjes op de foto hier boven. 

Toen was er even een minder momentje. Jan was, dacht ik, de lange slierten van de blauwe regen aan het wegknippen.


Die was begonnen een nieuw poortje te creëren, over het pad heen. Maar een man met een snoeischaar in zijn hand moet je in de gaten houden. Want voor ik het in de gaten had, had hij flink zitten hakken in de wonderbloem die naast het poortje staat. Die stond daar prachtig te bloeien. Ok, de bloemen zijn overdag gesloten, maar het blad is prachtig fris groen en het is natuurlijk gewoon onzin dat het in de weg staat. Ik graaide de afgesnoeide takken bij elkaar en zette ze in mijn fietsmandje. Die kunnen thuis in de vaas. 


De buurgeit dacht dat ik haar weer een lekker hapje kwam brengen. De teleurstelling was zichtbaar op haar geitensnuit. Dus ik bracht haar nog wat snijbiet. Volgens mij is ze zwanger, dan moet ze goed eten. 😉 De geit komt nu op me af als ik eraan kom, in het begin liep ze weg. Ze staat daar steeds op een ander plekje aan de lijn, als wandelende grasmaaier. 


Het was even een Ikea momentje toen we met de tassen  bonen, courgettes, bloemen en tomaten bij de fietsen kwamen. Hoe nemen we dat mee? Uiteindelijk lukte het alles thuis te krijgen zonder een spoor van bonen en/of bloemen achter ons te laten. Thuis leek de keuken eerst op ‘Bloemist Ons Tuintje’ en daarna op een bonen verwerkingsbedrijf. 


De bonen aan de stokken zijn mooi recht, wat het makkelijk maakt  van kop en staart te ontdoen. Vroeger deden we dat één voor één, waarschijnlijk omdat er toen nog draden aanzaten, die moest je er ook nog afhalen. En dat gaat natuurlijk niet als je een heel bundeltje tegelijk doet. 


Recht, op een paar uitzonderingen na dan ….


Dat gebeurt als er een boon onder de bonenrank doorgroeit. Het lijkt net een slang. 


We brachten bonen naar de buren en een groot deel blancheerde ik. Die gaan deels onze vriezer in en dit stapeltje dat bijna 2 kilo weegt gaat naar dochter Malou. Dat hoeft ze dan alleen nog in de vriezer te schuiven thuis. En dan staat er nog ruim een kilo in de koelkast. En het huis staat vol bloemen. 

Al met al een toptuindag! 

2 gedachten over “Verrassing!

  1. Dat duurt me veel te lang hoor! Ik heb ruim 4 kilo verwerkt in anderhalf uur. In de keuken aan het aanrecht. Terwijl een deel in de pan lag, lag een ander deel in het water en een deel op de snijplank. Maar waarom zou je een per een doen?

Laat een antwoord achter aan Margo Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *